Overteam’den asla tam anlamıyla ayrılmazsınız. Belki artık işe gelmeyeceksinizdir ama her zaman sofrada sandalyeniz ve kadehiniz sizi bekler.
Önümüzdeki pazartesi sabahı, iki sene üzerine ilk defa Overteam ofisine gelmeyeceğim. Yani anahtarımı unuttuğum için Yasemin beni karşılamak zorunda kalmayacak ki her seferinde güleryüzle karşıladı sağolsun.
Önümüzdeki pazartesi sabahından itibaren;
Merve kendisine kahvaltı söylerken bana sormayacak,
Vecdi Abi sessizce girdiği mutfakta kendisine kahve yapmaya çalışırken bana yakalanmayacak,
Kadir projelerle ve teslim süreleriyle dolu panomu şenlendirmeyecek,
Tiryaki’nin evden getirdiği içli köfteler daha yavaş tükenecek,
Seher her defasında maya için kullanacağım vaatlerine kanıp hiç üşenmeden taşıdığı ev yoğurtlarını taşımak zorunda kalmayacak,
Bilge telefonunda benim ismimi gördüğünde telaşlanmayacak,
Ricardo’nun çevirilerine başkası yardımcı olacak,
Dilara’nın öğle yemeklerinde bir yancı olmayacak,
Ulaş bir türk kahvesi eksik yapacak,
Kerem’in telefonu daha az çalacak,
Ayşe bana yurtdışından bildirmeyecek,
Burcu kendi masasına kavuşacak,
Murat yıllardır benim gitmemi beklermişçesine sabah erkenden işe gelecek,
Deniz’in sağlıklı beslenme programından bir kişi eksilmiş olacak,
Metin “Mert” diye seslenmeyecek kütüphanenin arkasından,
Aslı elinde kağıt kalem endişeli bir şekilde bana doğru koşmayacak,
Veysi toplantıya yetişip yetişmeyeceği konusunda beni panik ataklara koşturmayacak,
Eren zaten işinde gücünde,
Mia kalemlerimi yere atmayacak, her yediğime burnunu sokmayacak 🙂
Sözün özü, güzel bir ailede çok keyifli iki sene geçirdim.
Şimdi yuvadan uçma vakti.
Herkese sonsuz teşekkürler, her şey için…
